Zelfportret
Om elkaar beter te leren te kennen begint iedereen met het maken van een zelfportret. We komen gezamenlijk tot de conclusie dat een zelfportret niet hoeft te lijken, maar dat het ook een tekening mag zijn die iets over jezelf vertelt.
Kim & Job,
Kim: Ik ben een ondeugende Kim. Hoe schrijf je ondeugend?
Patricia: Vraag maar aan Job of hij je kan helpen.
Kim: Job, weet jij hoe je ondeugend schrijft?
Job helpt Kim
Kim laat haar zelfportret aan P zien: Kijk nu ben ik ondeugende Kim!
P: Vind je het leuk om ondeugend te zijn?
Kim knikt enthousiast ja
P: Waarom?
Kim: Dat weet ik niet, ik lieg altijd. Soms steel ik snoepjes
P tegen Job: Wat heb jij Kim goed geholpen
P: Waarom heb jij een groene mond op je tekening?
Job: O, dat is kots
P: Waarom heb je twee zwarte puntjes onder je ogen?
Job: Dat weet ik niet
En hij tekent er nog twee
Luke: Joh, dat zijn gewoon sproeten
Kim: Ik heb ook een zwart puntje getekend
Kim: Kijk net als op mijn kin een moedervlek!
Job: En we hebben ook dezelfde neus op de tekening!
Patricia en Danielle
Niet ieder kind ging een hoofd tekenen. Er waren ook kinderen die dingen gingen tekenen die in hun leven gebeuren. Lieke had zichzelf in drie verschillende situatie getekend in één tekening. Door het tekenen van de zelfportretten leren we elkaar beter kennen.
Danielle